لیلا کسری در روز هفتم فروردین ماه سال ۱۳۱۸ در شهر تهران متولد گردید. وی که از سنین جوانی به شعر روی آورده بود و یکی از مجموعه‌های شعر او یعنی کتاب فصل مطرح نیست به عنوان بهترین کتاب شعر نو در سال ۱۳۴۸ انتخاب شده بود، از سال ۱۳۵۴ و به پیشنهاد فریدون خشنود به عرصه ترانه سرایی وارد شد و فعالیت در این عرصه را تا پایان عمر خویش ادامه داد. تحصیلات مقدماتی و دبیرستان خود را در زادگاهش به انجام رسانید و سپس برای ادامه تحصیل راهی انگلستان شد. وی در لندن در رشته کتابداری در دانشگاه کینز کالج تحصیل نمود و پس از پایان تحصیلات خویش به ایران بازگشت. لیلا کسری پس از بازگشت به ایران در شرکت پتروشیمی ایران استخدام شد و به کار در این شرکت پرداخت.
همکاری هنری
لیلا کسری قبل از انقلاب اسلامی ایران برای خوانندگانی چون نوش آفرین، حبیب، نسرین، ستار، مهستی، ابی، ایرج، گلپا، الهه و بعد از انقلاب برای خوانندگان دیگری چون: هایده، مهستی، معین، ویگن، داریوش، اندی، سیاوش شمس، فرزین و ... ترانه سرود. با این وجود شاخصترین و به یادماندنی ترین آثار او، کارهایی است که وی با هایده انجام داده‌است. چراکه او ترانه سرای اختصاصی هایده به شمار می‌آمد و سرودن اغلب ترانه‌های این خواننده را بر عهده داشت و در طی این مدت با بسیاری از آهنگسازان مطرح ایرانی بویژه آهنگساز صاحب نامی همچون صادق نوجوکی همکاری نمود.
فعالیت در عرصه شعر
لیلا کسری از سنین نوجوانی و جوانی به فعالیت شاعری روی آورد. وی که در سنین جوانی ازدواج کرده بود، پس از بدنیا آمدن دو فرزندش، پاشا و جهان شاه، مجموعه شعر یک پاییز و دو بهار را منتشر کرد. وی سپس دو کتاب شعر دیگر به نام‌های فصل مطرح نیست و جشنواره این سوی پل را در سالهای ۴۸ و ۴۹ از خود به یادگار گذاشت.
کتاب فصل مطرح نیست به عنوان بهترین کتاب شعر نو سال ۱۳۴۸ انتخاب شد. به عنوان شاعر و روزنامه نگار در مجله اطلاعات بانوان نیز فعالیت نمود و هر هفته یکی از کارهایش در مجله منتشر می‌شد.
کسری به عنوان ترانه سرا به پیشنهاد فریدون خشنود در سال ۵۴ به این عرصه وارد شد و با نام هنری هدیه با خوانندگانی چون نوش آفرین، نسرین، ستار، حبیب، مهستی، هایده، ابی، ایرج؛ گلپا، الهه و بعد از انقلاب اندی؛ سیاوش شمس، معین، فرزین، ویگن، داریوش، همکاری نمود
بیماری و مرگ
لیلا کسری در سال ۱۳۵۶ و پس از آن که فرزند سومش علیداد را به دنیا آورد، دچار سرطان سینه شد. لیلا کسری بنا به گفته خودش در سال ۱۳۵۶ متوجه غده‌ای در سینه خویش شده بود، مدتی بعد برای معالجه به لندن رفت. پس از خروج از کشور و حضور در امریکا غدد به پهلویش زدند و سرطان روز به روز پیش روی کرد. وی در طی ۱۱ سال با این بیماری که تمام وجودش را چون موریانه بلعید، مبارزه کرد.
لیلا کسری سرانجام در ۲۶ اردیبهشت ۱۳۶۸ و پس از عمری پُر بار از ترانه و هنر، در بیمارستان سنچری سیتی Century City کالیفرنیا، به دلیل بیماری سرطان سینه از دنیا رفت و چهره در نقاب خاک کشید.
یکی از شاعرانی که در روزهای پایانی عمر لیلا کسری با وی ملاقات کرده بود، می‌گوید: من شاهد بودم که لیلی کسری شیمی درمانی شده بود، و چهره هنرمندانه و جذابش را، باد خزان، دردناک فروشسته بود.
درمصاحبه‌ای که دقیقاً چند هفته پیش از مرگ او توسط هما احسان همکار قدیمی او در مجله اطلاعات بانوان با وی صورت گرفت، وی در حالی که به سختی سخن می‌گفت از ۱۷ عمل جراحی خویش سخن به میان آورد و از این که چون معده‌ای دیگر نداشت، غذایش جز آب چیز دیگری نیست، خبر داد و از ۱۱ سال جنگ با سرطان سینه اش سخن گفت.
به گفته هما احسان که از روزگار قلم زنی هدیه در اطلاعات بانوان با او دوست بود، وی در این مصاحبه هر بار که از گذشته سخن می‌گفت بغض گلویش را می‌گرفت.
ماجرای ترانه قصه من
ترانه قصه من، یکی از آخرین ترانه‌های سروده شده توسط خانم هدیه‌است، که توسط خانم هایده اجرا شده‌است. این ترانه به نوعی سرگذشت خود اوست و ماجرای دست و پنجه نرم کردنش با بیماری سرطان را روایت می‌کند. علاوه بر مصداق یافتن این ترانه در مورد خود هدیه، خیلی زود و با مرگ نابهنگام هایده این ترانه در مورد خواننده اثر نیز مصداق یافت. در یکی دیگر از آلبوم‌های این سال آلبومی با صدای هایده، ستار و مهستی منتشر می‌شود. از هایده در این آلبوم نرگس شیراز (چه کنم چه کار کنم تو من و نشناختی)، و قصه من (مثل بادسرد پاییز غم لعنتی به من زد) منتشر می‌شود. ترانهٔ قصه من سروده لیلا کسری است که در این ترانه داستان زندگی خود را بازگو می‌کند. ماجرای درگیری با سرطان و عمل‌های چندگانه لیلا کسری. اما آنجا که او می‌گوید «منو از تنم بگیری تو ترانه هام می‌مونم» نوستالژی غریب لیلا کسری برای جوان‌های نسل امروز است، یک غم نامه.
مثل باد سرد پاییز غم لعنتی به من زد
حتی باغبون نفهمید که چه آفتی به من زد
رگ و ریشه هام سیاه شد تو تنم جوونه خشکید
اما این دل صبورم به غم زمونه خندید
آسمون مست جنونی، آسمون تشنه خونی
آسمون مست گناهی، آسمون چه روسیاهی
اگه زندگی عذابه، یه حباب روی آبه
من به گریه‌ها می‌خندم میگم این همش یه خوابه
آسمون تو مرگ عشق و توی یاخته هام نوشتی
این یه غمنامه تلخه که تو سر تا پام نوشتی
من به لحظه شکستم اگه نزدیک اگه دورم
از ترحم تو بیزار که خودم سنگ صبورم
آسمون تیشه ت شکسته من دیگه رو پام می مونم
منو از تنم بگیری تو ترانه هام می مونم
ترانه‌ها
لیلا کسری با نام هنری هدیه در طی سالهای ترانه سرایی خویش برای بیش از ۶۰ آهنگ گوناگون از خواننده‌های مختلف ترانه سروده‌است. از جمله ترانه‌های لیلا کسری می‌توان به ترانه‌های زیر اشاره کرد: مجموعه‌ای از ترانه‌های هایده: دعای سحر، خراباتی، شب عشق، تاریخ عشق، اشاره، شب عید، سیاه چشمون، شوریده سر، دل دیوونه، قصه من، تو که نیستی، یا رب، نرگس شیراز، وای به حالش، شب میخونه، سلام، دستای تو، اسیر تو، آشیونه، باده فروش.
آمار مطالب
آمار کاربران
کاربران آنلاین
آمار بازدید
عضویت سریع
